لرزه افتاده به جان در و دیوار ولی
زلزله نیست، نترسید! دلم می لرزد...
می روم سمت حرم دست به سینه اینبار
دو قدم مانده به خورشید دلم می لرزد
هرچه از زائر خود دل ببری میچسبد
چقدر در حرمت دربه دری میچسبد
چقَدَر در حرمت مست زیاد است ببین
چقَدَر دور و برت دست زیاد است، ببین
زائرانت به کرامات تو عادت دارند
همه یک جور به این خانه ارادت دارند
یک نفر پول، یکی اشک، یکی انگشتر
از صدای سخن عشق ندیدم خوش تر
روزهامان همگی با کَرَمت می چرخند
زائرانت چقدر با عظمت می چرخند
ابر و باد و مه و خورشید همه رقص کنان
چند قرن است که زیر علمت می چرخند
تا قدم رنجه کنی بر سر ما یک عمر است
چشم هامان به هوای قدمت می چرخند
حاجیانی که به حج رفتنشان جور نشد
چه غریبانه به دور حرمت می چرخند
آب در کوزه و ما تشنه لبان می گشتیم
یــــ
ـــار در مشهد و ما گرد جهان می گشتیم
ابـر و بـاد و مه و خـورشـیـد و مـن و چـرخ و فـلـک ...آه آقــا ...نـَفَـس ِ چـنـد نـفـر دسـت شـمـاسـت .. ؟
مـــن شـــکــــایــت دارمــــ...
خُـــدایا هـــر
وقت که می خواستم نمـــاز بخــونم،
یعنی همیشه با تو بودن. 
ـــآ علیــہ السلام »
از این همه انزوار مردد شده ام..دیوانه رنگ زرد گنبد شده ام
ـــבے بـبـخـش... 
چه حرفها که درونم نگفته می ماند..خوشا به حال شماها که شاعری بلدید..
ــا "
مـَن ایـــمـان دارَم بـه ایـنـکِـه هَـر کـه دِلَــــ
ــــش هَـــوآیـی تـو شَـــوَد،
حَـــتمـا اگــر دوبــاره زمــین را بــنا کُــنـنـد
مــا آدمــیم یــا کــه شــما
این درســت نــیست
حـــتی کـــبوتران همـــگی خوب واقــفــند
در آســمان شـــهر، تـــو پـــیدا ترین کســی
مــن حــدس مــی زنــم که دری در بهشـــت را 
تـــرکیب آســـمان و زمـــینی، نمی شــودـ
کـــآش کِــنآرِ پَـــنجِـــره فــولآدت..یِک لَـــحظــه سُــــکــوت بـــودُ مَــن بـــودمــُ تـــــو..
دلیلـﮯ بزرگـــ تر از "سخن خدایـمـ" نیستـــ..
مـــــولــــانــــا
تصویر نامربوط.
یـــــآ تـــو رآ بــــآیــد دوســــت دآشـــت، یــــآ بآیــــــد تــو رآ دوســـــت داشـــت...
وِصــــآل شیـــــرازی 
اگــــه نَـــدیـــدَمــ کَــــربَـــلآ رو ...خُــــدآ از مَــــنـ نَــگـــیــره اِمـــــآمــ رِضـــــآ رو...
قسمت همه ی عاشقاش بشه.