خُـدایا! ممنونم که اینقد با ما راه می آیی

کســــانی کـــه یاد خــــداوند را در همــــــه ی احـــــــوال

 ایســـتاده و نـــشســته و بر پــهلو آرمـــیده، یــاد می کنند و در آفـرینش آسـمانها و زمیــــن می اندیشـند...

آل عمران/191

 خُـــدایا هـــر وقت که می خواستم نمـــاز بخــونم،

 فکر می کردم این یک جور ملاقات رسمــی بین ماست.

برای اینکه قـــاعده و رسم و رسوم داره. 

باید خیلی سنگین رنگین، تر و تمیز بایستم

 و حرفهامو  با دقت و توی جمله های مشخص بگم.

همیشه فکر می کردم با خدا بودن وقت خاصی داره؛

 شکل خاصی داره؛ و هرجایی و هرجوری با تو حرف زدن بی ادبیه.

اما این آیه یک آیه ی فوق العاده است.

از این به بعد دیگه خجالت نمی کشم از اینکه دراز بکشم 

و با تو صحبت کنم.یا دستم رو زیر چانه ام بزنمُ لم بدم و به تو فکر کنم..

حالا خیالم خیلی راحته.

 این یعنی همه جوره با تو بودن، 

یعنی همیشه با تو بودن. 

  خُـــدایا! ممنونم که اینقد با ما راه می آیی...